Poezi nga Nexha Reçica
(përkushtim për atdhetarin Adem Gllavica)
E ku ta gjejmë rrugën pos te rrënja jote
E në rrashtën e ADN-së sate të
kujtojmë atdheun.
Kahdo të degdisemi gjaku yt
mbetet arbëror
E kudo të fundosemi prapë fjala jote na mbetet timon.
Kur drita e diellit bënë rreze mbi Arbëri
Vepra jote na bënë me kod të besës
Kujtojmë rrugëtimin tuaj në botën me hile
Veç besa Juaj e dimë se ishte besë At-dheu.
Me dritë dielli të kujtojmë ndër brezni
Si një kala e mbushur me plotë dashuri
E fjalën tënde e kemi bërë një gur besatimi
Kur dielli lind në Gllavicë ka ngrohtësinë tënde.
14 shtator 2023
ObserverKult
Lexo edhe:
Janë det i qetë
që më merr në përqafim
kur unë notoj.
Janë të etur
edhe atëherë
kur janë në lumë…
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
Lexo edhe:
NEXHA REÇICA: TI MË THËRRET
Ti më thërret
atje ku dielli fshihet
prapa një universi tjetër,
Atëherë kur të vegjël ishim
E s’dinim t’i tundeshim heshtjes.
E sotmja mes ëndërrash
si shenjë në ballë më rri,
Kur ti ndizesh në mall
përsëri më thërret
E se di as vet se nga tretesh?!
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
