Nisin punët për restaurimin e shtëpisë së familjes Kirajtani në Zonën Historike të Prizrenit

Shtëpive që përmbajnë karakteristika unike dhe vlera të larta të trashëgimisë kulturore në vend , të cilat kanë qenë thuajse të ‘harruara’ për shkak të dëmtimeve, po u kthehet shkëlqimi.

Kjo falë punës që po bënë Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit e Kosovës e cila po punon vazhdimisht për ruajtjen, mbrojtjen dhe restaurimin e tyre.

Kështu së fundmi MKRS-ja përmes rrjeteve sociale ka njoftuar se në kanë nisur punët për restaurimin e shtëpisë së familjes Kirajtani që gjendet në Zonën Historike të Prizrenit. Kjo shtëpi e ndërtuar në fillim të shekullit XIX, përmban vlera të larta të trashëgimisë kulturore.

Më tej MKRS njoftoi se menaxhimi e funksionalizimi i saj është hapi i tyre i radhës.

ObserverKult


Lexo edhe:

MKRS: RESTAUROHET NJË NGA SHTËPITË MË TË VEÇANTA NË PRIZREN

Me shumë përkushtim po i vazhdon punët Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit të Kosovës për mbrojtjen e restaurimin e aseteve të trashëgimisë kulturore në vend.

Kështu së fundmi shtëpisë, e cila ishte pothuajse në prag të shkatërrimit të tërësishëm, i është kthyer edhe njëherë shkëlqimi që i takon. Kështu ka njoftuar Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit përmes një njoftimi në rrjetet sociale, bashkangjitur edhe një video.

Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:


esad mekuli Shushuritja e leht’ e t’panjohtunit më treti fare dhe agime t’kaltërta andrrova… E nëpër kunorë lakmish për ‘limtare- si lulja q’i jep qiellit lulzimin, rinin ja dhurova. Shkëlqyen yjet e qiellit si syt e tijë të thellë dhe të ndritshëm dhe u shafit nën te e kërthnezta fuqi… -Sonte shushuritja e leht’e t’panjohtunit më treti fare dhe agimet e kaltërta andrrova.
Esad Mekuli

BUQETË POETIKE NGA ESAD MEKULI: MALLI PËR T’PAMBËRRIJTSHMEN

Në vazhdim ju sjellim një cikël të zgjedhur poetik nga bardi i letërsisë shqipe, Esad Mekuli.

I VARUNI I KËNDON LIRISË

Gjatë t’ashtuquejtunit  “akcion për mbledhjen e armëve’’, i torturuem për me dorëzue pushkën që nuk e kishte –e vari vetën nji njeri…
Burrat, në kalim, e vjedhin me sy dhe shpejt kalojnë.

– O, ndëgjoni rrëfimin tim në këtë ditë që
                                                            sa po gdhin:

“Duert e përgjakuna i ke – më pëshpërisin pa pra.
Nën thoj, i dashtun, aq thumba kush të nguli?
Trupit i gjithë këto plagë, heu kush t’i  ka ba?
Kush në litar, fatzi, qafën ta përkuli?

“A asht kjo, o v’lla ahmarrja jote e vetme, e trueme,
për vuajtjet tona – mjerimin që kurr s’na u nda:
në djersën tonë e gjakun për t’zezat që janë ba,
për  fluturimet në një botë jo vetëm t’andrrueme?’’

ObserverKult