Nizar Qabbani: Kultura e pushtetit

Si ta shpjegoj këtë mungesë të pranisë dhe mungesë të të qenit? Si mund të jem këtu… dhe atje? Si duan t’i shoh kur në botë s’ka grua veç teje?

Ekziston vetëm një kulturë
dhe ajo është kultura e pushtetit.
Kur jam i fuqishëm, njerëzit e respektojnë kulturën time.
Kur jam i dobët, bie unë, dhe bashkë me mua bie kultura ime.
Kur Roma qe e fortë ushtarakisht, latinishtja qe sunduesja e gjuhëve.
Kur Perandoria Romake ra, latinishtja u bë një pjatë spaghetti.
Kultura, e dashura ime, nuk qëndron te numri i librave që kam lexuar,
por te numri i plumbave që kam zbrazur.

Përktheu: Agron Islami

ObserverKult


Nizar Qabbani

Lexo edhe:

NIZAR QABBANI: LETRA DASHURIE

Mora vendimin
t’i bie qark botës me
biçikletën e lirisë
në po të njëjtën mënyrë, ashtu, ilegale.
që ndjek era kur udhëton.
Në rast se më pyesin
për adresën time
ua kam dhënë adresat e të gjitha trotuareve,
të cilat i përzgjodha si vende të përhershme të
qëndrimit tim.
Nëse më pyesin për
letërnjoftimet e mia unë ua tregoj sytë e tu, e dashura
ime,
dhe kësisoj ata më lejojnë të kaloj.
Pasi ata e dinë se të udhëtosh
në qytetet e syve të tu
është e drejta e të gjithë
banorëve të botës.

***

Tek më vjen për vizitë
me tesha të reja
unë ndjej atë çfarë ndjen një kopshtar
tek i lulëzon pema

***

Dëshiroj të ngjitem me ty
Qoftë edhe njëherë të vetme
Në trenin e çmendurisë
Trenin që i harron
emrat e udhëtarëve të tij
Dëshiroj që ta veshësh
qoftë edhe njëherë të vetme
pardesynë e shiut
Dhe të më takosh në stacionin e marrëzisë.

Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:

ObserverKult