Nga: Elizabeth Barrett Browning
Qysh un të due? A e thonë kte shembuj fjale?
Të due aq thellë e nalt e gjanë sa s’mundet
shpirti me ndie veç i prirun kah fundet
e Qënies vetë, kah hiret ideale.
Të due njisoj me diell e me qiri,
si nevojën e qetë t’ajrit përditë.
Pastër si burr qi lavdinë neveritë,
lirshëm si trimi n’luftë për drejtësi.
Të due me besën e vashnisë, të due
siç tallazin e brëngavet qysh motit.
Të due me at’mall qi u duk se pat prendue.
me shënjtët e prenduem, me gaz e lotë,
me frymë e me gjith shpirt. E n’se prej Zotit
asht thanë me vdekë, ma fort do t’due atbotë.
Përktheu: Arshi Pipa
ObserverKult
Lexo edhe:
VEÇ PËR DASHUNI M’DUJ PËRGJITHMONË…
Nga Elizabeth Barrett Browing
Nëse ka me t’u dasht me m’dashunue,
Krejt këto një ditë kanë me shterru, e dashtun,
n’veti ose për ty, e kjo dashuni, kësi fati,
ka me dekë.
Dhe mos m’duj për mëshirën ndaj lotëve
që m’lajnë ftyrën.
Kanë m’u harru një ditë ata lot’
që kanë prek rahatinë tande.
mos e ba për gjà tjetër veç për dashuni.
Kurr’ mos thuaj:
t’du për buzëqeshjen tande,
për shikimin,
për butësinë e të folunit,
mënyrën e t’mendumit krejt t’puthshëm me timin,
që ditës teme i jep qetësi.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
SHKRIMTARI, LEXUESI DHE LIBRI SI NDËRMJETËS
Nga Margaret Atwood
Do të doja të filloja duke folur për kumtuesit. Kumtuesit gjithmonë ekzistojnë në një gjendje trekëndore: dërguesi i mesazhit, mbartësi i mesazhit, njeri ose jo, dhe ai që e merr mesazhin. Përfytyrojeni atëherë si trekëndësh por jo trekëndësh të plotë: diçka pak a shumë si një V të përmbysur.
Tekstin e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
