Unë nuk e di orën kur do të vdes
As ditën as muajin nuk e di
Veç di se çasti do verbohet, do t’i dhembë
Do t’i therë çastit brinjë më brinjë
Do të turbullohet, do të lëkundet të shembet përdhe’
Por shpejt do të përmendet
Do të qëndrojë në këmbë të mos turpërohet.
Kur të vdes do të doja të ishte dielli i shndritshëm si sot
Të derdhej kështu si tani mbi flokët e tu
Mbi fytyrën tënde, të ishte si buzëqeshja jote
Tani pasi përkëdhele fytyrën time
Dhe unë u rrëmbeva tek ta puth dorën
Dorën tënde që mban peshë ëndrrat e mia.
Unë nuk e di kur vdes
As orë as ditë as muaj as vit
Çastit kanë me iu mbushë sytë me lotë
Kanë me i djegë sytë
Ndoshta edhe gjithë ditës i dalin lot herë pas here
Ndoshta edhe natës në vetmi.
——–
(Shkëputur nga libri ‘Dita e gjashtë)
ObserverKult
Lexo edhe:
REXHEP SHAHU: SA PAK JEMI DASHTË
Poezi nga Rexhep Shahu
Sot kur po zgjidhet kush duhet të vdesë
U bëra pikë loti në pendesë
Se pak jemi dashtë
Sa pak jemi dashtë
Në spitale po zgjidhet kush duhet të vdesë
Vdekja në shumë vende po mbledh me fshesë
Ne bëjmë statistika sa vdesin në ditë nga makinat
Sa nga aeroplanat, sa nga droga e sida
E fshehim ato që vdesin nga mungesa e dashurisë,
Bota ra në gjunj me duar nga qielli
E lutet si asnjëherë për një shekull.
Sa pak jemi dashtë…
Sa pak jemi dashtë Zot dhe ti na ke falë
Na ke falë shumë kohë duke besuar se kemi me u dashtë më shumë
Një ditë kemi me fillue me u dashtë më shumë e me urrye më pak
Me shpërfillë më pak, me tallë tjetrin më pak
Me iu gjetë tjetrit më shumë.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
