Brenga ime, kur është këtu me mua
mendon se këto ditë të zymta me shi vjeshte
janë të bukura siç mund të jenë ditët;
Ajo i do pemët e zhveshura, të vyshkura
dhe ecën shtegut të kullotës të pllaçuritur.
Kënaqësia e saj nuk më lë të zë vend,
Ajo flet dhe unë jam gati për ta dëgjuar;
është e gëzuar që zogjtë kanë ikur tani,
është e lumtur që grija e saj, e thjeshtë, e lëmuar
është kthyer ngjyrë argjendi me mjegullën çiftuar.
Pemët e braktisura, të shkreta,
toka e zbehur, qielli i rënduar,
bukuritë që ajo vërtet sheh,
mendon se s’kam sy për t’i parë
dhe më bën nervoz pse nuk i shquaj.
Jo dje po herët e kam kuptuar
dashurinë e ditëve të nëntorit
përpara se bora t’i ketë mbuluar,
por ishte e kotë t’ia tregoja asaj
që janë më të mira për t’ia lëvduar.
Përktheu: Kujtim Morina
