Sabit Rrustemi: Vdekjes ia mbyll derën kur të dua

sabit rrustemi

Dua të çlodhem deri në fund
përcëllimave të zjarrta
të syve të Tu
sa herë dal prej mjegullave kapluar
me krahnezë
apo vij prej fushave i larë në djersë

Dhe prej udhëve të largëta kur vij
ngrirë prej dimrave a shirave i qullur
deri në asht
aty do doja të shtrihem gjerë e gjatë
të rri
derisa ai zjarr moshe e dëshirash të flakta
t’më thajë e përthajë
dhe damartë më të skajshëm të jetës
t’m’i mbledh
t’m’i urtojë
e çmallë

Me një qiell sipri si ombrellë
dhe një qiell tjetër nën mua
që më merr e s’më lë vetëm
këtu e në n’amshim
vdekjes ia mbyll derën kur të dua

ObserverKult

Lexo edhe:

SABIT RRUSTEMI: TI JE MË SHUMË SE NJË ËNDËRR