Dua të çlodhem deri në fund
përcëllimave të zjarrta
të syve të Tu
sa herë dal prej mjegullave kapluar
me krahnezë
apo vij prej fushave i larë në djersë
Dhe prej udhëve të largëta kur vij
ngrirë prej dimrave a shirave i qullur
deri në asht
aty do doja të shtrihem gjerë e gjatë
të rri
derisa ai zjarr moshe e dëshirash të flakta
t’më thajë e përthajë
dhe damartë më të skajshëm të jetës
t’m’i mbledh
t’m’i urtojë
e çmallë
Me një qiell sipri si ombrellë
dhe një qiell tjetër nën mua
që më merr e s’më lë vetëm
këtu e në n’amshim
vdekjes ia mbyll derën kur të dua
ObserverKult
Lexo edhe: