Poezi nga Sadik Krasniqi
Pa përqafim të përmallshëm
pa lamtumirë
ndahemi përditë nga njëri-tjetri
secili si mbi rrasë varri
në muzgun e mugët bëhemi të meitë
me gjurmë gishti dekodojmë dritën e portës
hymë në arkivolin e qelqtë
me majë gishtërinjsh
në lëndinën e qiellit
zgjojmë engjëjt e djajtë
qeshim e qajmë me ta
urojmë e mallkojmë
lutemi e fyejmë
i dashurojmë e i urrejmë
i mbajmë mend e i harrojmë
përditë
vdesim e ringjallemi
si mumie me zemër akulli
në piramidën
e mbajtur nga dora që dridhet.
ObserverKult
———————————————-
Lexo edhe:
