Ku i kam sytë e blertë
gjuha e buzët e afshëta
ku janë
krahët e përmallshëm
duart e gishti me unazë
ku mbetën
këmbët
e thembrat e shpejta mbi rërë
m’i pa kush
bisedojnë në mes vete
një kafkë e thyer e një asht i bardhë
që i lëpin një qen nate
mbi hirin e zi,
*Sparagmos do të thotë copëtimi i pjesëve të trupit flijues!..
ObserverKult
Lexo edhe:
SADIK KRASNIQI: ARKIVOL I QELQTË
Poezi nga Sadik Krasniqi
Pa përqafim të përmallshëm
pa lamtumirë
ndahemi përditë nga njëri-tjetri
secili si mbi rrasë varri
në muzgun e mugët bëhemi të meitë
me gjurmë gishti dekodojmë dritën e portës
hymë në arkivolin e qelqtë
me majë gishtërinjsh
në lëndinën e qiellit
zgjojmë engjëjt e djajtë
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
DY POEZI NGA SADIK KRASNIQI: KREJT NDRYSHE
VETMI FLUTURE
Në valë
gjethi i Noes
me vetminë time prej fluture
u marr erë katër stinëve të dritës
deri te stina e pestë
e natës së zezë
në oqeanin e vdekur
bie perdja e frymës
bebëzat m’i merr hëna
diell as qiell më
në sytë e mi.
KREJT NDRYSHE
Krejt ndryshe
vetëm të vdekurit e njëjtë
siç i lashë të gjallë
me erë bari më përqafojnë
e të mallëngjyer
si engjëj nisen për në lëndinën e tyre
Poezitë mund ti lexoni KËTU:
Observerkult
