Sibel Halimi: Një dolli për gruan

Një dolli për barkun
tënd të plasaritur
kuptimin e kohës
që ia fale hapësirës

Një dolli
për frymën tënde
t`shënderrueme në nanë

Një dolli
për buzët tua t`frymuar
nga koha tinëzare
e për buzëkuqin
që mban në çantën e qenies

Një dolli
për shikimin tënd të ndryshkur
në gjallesat dy këmbësh
sillur vërdallë

Një dolli
për fjalën
që u lind para teje