Thanë se Atdheun e kemi bashkë,
Dhe na treguan një lum, a një pllajë.
Një imazh reje, që tundej si erashkë,
Dhe një pirg dhè që pretë në skaj.
Pastaj i morën për vete, një nga një,
Të gjitha ato që kishim bashkë në letër.
Kur panë se për ne, nuk mbeti asgjë,
Thanë:-Ikni! Thyeni qafën diku tjetër!
Dhe ikëm larg nga Atdheu i rrëmbyer,
Se veç një pirg dheu kemi pronë atje.
Ndoshta kur të jemi nën të, sy shqyer,
Do pyesim:-I kujt pra, ishte ky Atdhe!?
