U fik muzgu, u err nata,
Dhe unë rri, të pres,
Bëj të iki, s’më lë zemra,
Se më mban një shpresë.
Gdhiu dita, behu dielli,
Prapë më lind një shpresë,
Hëna lart u bë e plotë,
Më josh të të pres.
Ti nuk vjen, hënat ndërrojnë,
Unë i vetëm mbes,
Sa më shumë shpresën humb,
Aq më gjatë të pres.
Në mos ardhsh, as sot as kurrë,
Një jetë s’do të pres,
Se dhe pritja ka një fund,
Kur nuk ka më shpresë.
***
Në s’ardhsh më, në s’ardhsh kurrë,
Prapë unë do të pres,
Nëse shpresën humb, sa vlen,
Se rroj apo se vdes?
*Titulli i origjinalit: “Pres”
——————
