Poezi nga Zhaneta Barxhaj
Unë, ti dhe frika
u munduam të rrëfenim dhimbjen,
por a shkruhet ulërima?!
Unë, ti dhe frika,
deshëm të shkruajmë ndjenjën,
por a dëgjohet regëtima thellësive?!
Unë, ti dhe frika
nuk e pranuam dot të vërtetën,
por a fshihet dashuria?!
Unë dhe ti duhet të mposhtim frikën,
pastaj të rrëfejmë për jetën, vdekjen,
dashurinë dhe të vërtetën.
ObserverKult
————————————-
Lexo edhe:
CIKËL POETIK NGA ZHANETA BARXHAJ: NGËRDHESHJE DJALLI!
Ju ftojmë të lexoni një cikël të zgjedhur poezish nga Zhaneta Barxhaj.
Xhubleta
Gjashtë xhubletat e jetës tënde,
ku i çove grua?
Vallë i trete dhe i lave
me kripën e lotëve derdhur?!
Mos ndoshta djalli t’i gëzojë,
si gjashta rrethuar në ar gishtit tënd?!
Apo në diell i tere, i dogje, i vyshke,
si këmbanore të braktisura?!
Vallë mola t’i breu,
duke prit rradhën e të mirës,
rradhën e të mirës mas të mirës,
që nuk erdhi kurrë?!
Grise pra, damkën e gjashtës
mbi shpinën tënde grua!
Ngrihu dhe hidhi tej
gjashtë xhubletat e jetës tënde.
Hidhi…
Njësoj si teshat e të vdekunve.
Poezitë e tjera mund t’i lexoni duke klikuar KËTU
Lexo edhe:
AGIM DOÇI: HUMBA PRANVERËN
I vetëm jam nga nëna larg
Bregun shikoj, po kthehem prapë.
Kjo zemra ime sa s’u ça,
sot e kuptoj,
fshiva lotët dhe mora rrugën
kur nata ra.
Sa iluzione njeriu ka,
jetë e veshtirë,
vitet ikin, m’u zbardhën flokët,
si bora e bardhë.
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
