Kur të vdes, i dua duart e tua mbi sytë e mi
Dua dritën dhe ngrohtësinë e duarve të tua të dashura
Që ta përcjellin freskinë e tyre përmbi mua, edhe një herë
Dua të ndjej butësinë që më ndryshoi fatin
Dua që ti të jetosh, ndërsa pres për ty, i fjetur
Dua që veshët e tu të dëgjojnë ende erën,
Dua që ta nuhasësh aromën e detit që e deshëm bashkë
Dhe të ecësh mbi rënën që ku ecëm bashkë
Dua që ajo që dua, të vazhdojë të jetojë
Dhe ty që të dua
Dhe të këndoj mbi çdo gjë tjetër
Të vazhdosh të lulëzosh
Me boçe të plota
Që të arrish çdo gjë që dashuria ime e sjell te ty
Që hija ime të udhëtojë me flokët e tu
Që çdo gjë të mësojë përsenë e këngës sime
Në shqip: Enkeleda Suti
ObserverKult
————————————-
Lexo edhe:
Pablo Neruda: Këto janë gjërat që më le…
Lexo, këta janë emrat e gjërave
që më le – mua, librat , parfumin tënd
përhapur në dhomë, një ëndërr të përgjysmuar
dhe dyfish dhimbje,
puthje për gjithë trupin si therje të thella
që s’kanë për t’u mbyllur kurrë;
dhe libra, nostalgji,
çelësin e një shtëpie që s’ka qenë kurrë jona,
një rrobdëshambër prej fanellate të kaltër
që e vesh, kur bëj këtë listë emrash:
Poezinë e plotë lexoje KETU
ObserverKult
Lexo edhe:
Ibrahim Rugova për Pablo Nerudën:
***
…Vetëm jam në dhomë. Diçka më ngroh, më nxit. Po. Më jep fuqi fryma e një burri të rryeshëm në jetë. Me afsh zë të flas me të, me shpirtin e tij, me veprën, me ne.
I falem që me të flas për atë që mua më përshkon e s’mund ta them…Ziej kështu më vete.
Ziej në mugëtirën e mbrëmjes dhe papandehur, nga thellë e ndiej frymën e dalë tërë e një ashk:
,,Ne shkruajmë për njerëzit e rëndomtë. Për njerëzit që janë aqë të përvujtë, sa dendur s’dinë as të lexojnë. E poezia gjëllinte në tokë para shkrimit dhe fjalës së shtypur-ndaj e dimë se poezia, ashtu si buka, duhet të jetë e të gjithëve, e mbarë vatrës sonë të madhe dhe tejet të bukur njerëzore”.
E posa t’i këndojmë këto fjalë të Pablo Nerudës, para nesh ngrihet një fytyrë e madhërishme poeti, i cili gjithë shpirtin e derdhi për të mirën e njerëzve të rëndomtë, për të mirën e atyre që përmbushin botën.
Dhe kur ta shijojmë veprën e tij poetike, kurrsesi s’mund t’i shqitemi, sepse është e jona. Kësodore na ngjet me poetët e hollë, me shpirtrat e mëdhenj, me ata që të pushtojnë me çiltërtinë e tyre të kulluar.
Tekstin e plotë të Rugovës e gjeni KETU
ObserverKult
