Marin Soresku: Të më thuash: “Të dua”
Haj ta besojmë çdo gjë që themi.
Është një lojë shumë e bukur.
Ti të më thuash: “Të dua”
dhe unë të gëzohem si kalama,
si të më paskëshe dhuruar një biçak
me dorezë kocke.
Të më thuash çiltas
gjithë sa mendon
për fqinjët, për gjithësinë,
për shiun.
Ose të mos më thuash asgjë
dhe gjithë mendimet e mia
t’ia bëjnë me kokë
e të thonë “po”.
Ndërsa unë të të them:
“Te ky thua ti ke një liqen të thellë
dhe te thonjtë e tjerë nga një det,
Po lëvize gishtërinjtë nëpër ditët e mia,
Niagara mund të shpërthesh.”
Dhe deri në mbrëmje, nga fjalët e mia
të rritet një bar i lartë
që të mbërrijë në qiell,
në majë me planetin tonë
ose me ndonjë yll për farë.
Dhe ti të kesh besim te bari im,
te të gjitha të kesh besim,
verbërisht,
dhe unë të kem besim te gjurma jote para meje,
kalorësisht.
Përktheu: Aurel Plasari
*Titulli i origjinalit: “Sylla-mbylla”
ObserverKult
Lexo edhe:
XHEVAHIR SPAHIU: TË JESH ME TY…
Të prekësh heshtjen tënde siç prek një send,
të shohësh thellë në ata sy,
ku dashuria hepohet si anije
e të mos duash të jesh përherë me ty?
Të ecësh me krahun mbi supet e tua
e të harrosh oshtimën e kaltër,
limonët mbi krye,
peshkarexhat si zjarre të natës?
Poezinë e plotë e gjeni KETU
