Poezi nga Artan Gj. Hasani
rri si ç’je…
mos ndrysho
edhe nëse kjo kërkon shumë mund…
femra në gjendje natyrore është avull
e ngrohtë
e pakapshme
eterike
rri e avullt, vajzë,
larg akujve
dhe njerëzve të ftohtë…
larg njerëzve pa kujtime…
përndryshe
do të të kondensojnë
pikë
pikë
pikuar
alkool nga ty do nxjerrin
do të të pinë
do të dehen me ty
derisa të të vjellin…
në bulëz parfumi do të të shndrrojnë
do të të mbyllin në një shishe
dhe vetminë e tyre do spërkasin
sa herë që të kenë nevojë…
brenda kafkave bosh
do të të bënin kujtimin e tyre të vetëm
dhe e vetme atje do të ngrije…
ObserverKult
——————————————————
Lexo edhe:
ARTAN GJYZEL HASANI: UNË DASHUROVA ME ZEMËR, ZEMRA IME
vërtet…sa gjëra të çmendura bëmë
e sa të tjera na mbetën pa bërë…
shumë fjalë të ëmbla pëshpëritëm
e sa të tjera muzgjeve nuk i thamë…
sa prekje magjishëm ëndërruam
e sa mbeten për një tjetër herë…
sa puthje mërmëritëse morëm
e sa të tjera kurrë nuk i dhamë…
dhe ja ku jemi sonte në Darkën e Fundit
në dukje gjakftohtë e të qetë
lotët fshehur në grykë
ti nga kryqe dhimbjesh zbritur
dhe unë, siç thua, Juda yt…
te vargu im pa semafor
ku heshtjet e të tjerëve
dikur aksidentoheshin lehte…
qëndrojmë sonte
gjykojmë
kerkojmë…
Poezinë e plotë e gjeni KËTU
