Jam i pasur mbi të pasur,
Se të pasur më bën shpirti.
Nëpër tokë, në ecje zbathur,
Lart në qiell do më shihni.
Floriri nuk më ka dashur,
Se nuk jam sua zengjini.
As më vjen, as i kam vajtur,
Gjaku kurrë, bashkë s’na lidhi.
Jam i ëmbël si një engjëll,
Ndaj s’më do për mik paraja.
Kush i ka, nuk sheh më ëndërr,
Nga leku të vjen belaja.
Ndaj mbetesh pa gjak në zemër,
Se të vjen çdo ditë hataja,
Se paraja është femër
Që vret veten nga sevdaja.
Jam i fuqishëm, jam si deti,
Ndaj çdo ditë bëhem dhëndër,
Nëse floriri s’më deshi,
Atë plot e kam në zemër.
Nëse shumë venë dhe vinë,
Me avionë lart në qiell,
Unë s’e luaj kurrë selinë,
Se kam miqësi me diell.
Jam i pasur mbi të pasur,
E tërë bota imja është,
Këtu për para s’kam ardhur,
Bota e lekut mos qëntë!
ObserverKult
Lexo edhe:
SENEKA: SI TË VARFËRIT ASHTU EDHE TË PASURIT NJËLLOJ PËRFUNDOJNË…
I quajtur ndryshe edhe Seneka moralisti, Seneka filozofi, Seneka tragjiku apo Seneka djaloshari, Lucious Anneo Seneca, lindi në Kordoba të Spanjës në vitin 5 para erës sonë dhe vdiq në Romë në vitin 65 pas erës sonë.
Në vendlindje, ai u vu shpejt në kontakt me idetë filo-republikane dhe anti-imperiale të kohës. I ardhur në Romë, në moshë të re, Seneka mori një edukim të thellë retorik dhe filozofik: mes mësuesve të tij mund të përmendim Papirio Fabiano nga shkolla e Sestii-it, stoikun Attalo dhe neopitagorikun Sozione, prej të cilit fitoi zakonin e një jete të thjeshtë dhe të qetë, të trashëguar edhe nga e ëma.
Tekstin e plotë gjeni KETU
ObserverKult
