Poezi nga Afrim Demiri
Është dashtë të njihemi
Është dashtë të duhemi
Saherë shihemi tuj trupue
Udhën e njani tjetrit
Shikimet nën syze na puqen
e faqeve të rrudhosuna
një turp i vonuem na bulëzon
Si su njohëm atëherë
kur në ajër do ta kishim ndje
shijen e buzëve të përvëlueme
dhe në valëvitjen e flokëve tua
dita kish dorëzue purpurin e saj
pa e ditë se fruthi i dashnisë
po gufonte
Ani vazhdo të ecësh
ashtu papërfillshëm
krenarinë e paprekshmënisë
duke shkundun majtas-djathtas
dhe polenin e lulës së vyshkun
tuj e shpërnda për inat
temin
Shikimi po m’plaket hirësinë tande
tuj e ndjek derisa një ditë unë ose ti
do të tretemi në bebzat e fikuna
të perëndimit
Askush nuk do ta din se të vetmuem
do të vazhdojmë të ecim gjurmëve
të kërkimit të purpurt pa shqiptue
kurrënjëherë as mirëmjes e as
mirëmbrama për njanin tjetrin
Nuk din asgjë
për Platonin plak
Sa për mue
Rri e mbyllën në egon tande
Si guacë e detit të dashnisë
e hedhun në breg nga vala
e andrrës së zemrueme
ObserverKult
Lexo edhe:
TRI POEZI NGA AFRIM DEMIRI: THËRRAS EMNIN TEM DHE NUK DËGJOJ ZA
Në vazhdim mund t’i lexoni tri poezi të Afrim Demirit
Vjet përvjet
Vjet përvjet
lëkurën e ndërroj
Si gjarpni i shpisë
luspë pas luspe
mimikrinë ndaj kohës
ushtroj
Pshtjellëm brenda saj
fshihen nga rrufetë e fatit
pa hetue se hetohem
nga syni i keq
Si gëzhojë e voes së zime
lëkura më plasaritet
motet tuj i rrokullisun
në honet e kohës
Vjet përvjet nga një portret
si fletë e kalendarit
shkoqet nga faqet e mia.
Syni i mjegullës
Në synin e mjegullës
si në synin e dhisë së preme
perëndon horizonti
E padukshmja shtrihet
paskaj
Zogjtë nuk vijnë as nuk shkojnë
Koha e dehun shtrihet përtej
meje
Prekem nga e paprekshmja
edhe mendimi më mjegullohet
Poezitë e plota mund ti lexoni KËTU:
ObserverKult
