Poezi nga Agim Bajrami
Do flasim prapë, më the ngadalë
Dhe lëshove lehtë një psherëtimë
Por unë e kuptova se këto fjalë
Ti m’i thoje thjesht për ngushëllim
Ndaj përkula kokën i menduar
Ç’mund të bëja tjetër veç kësaj
Kishte ardhur çasti për të shkuar
Dhe unë s’kisha forcë më, të të mbaj
Qiellit dy tre re qëndronin pezull
Duke parë drejt meje me mërzi
Si për të na thënë, se kish ardh vjeshta
Dhe tashmë po pritej vetëm shi
Duhet të harroja gjithçka tënden
Puthjet, zënkat dhe gjithka mes nesh
Unë di ti lexoj shenjat ne qiell
Aq më shumë një vjeshtë që s’di të qeshë
Do flasim prapë, shqiptove butë
Dhe mbas teje dera u përplas
Era ngrinte pluhur nëpër rrugë
Shiu natyrisht pritej…. më pas.
*Titulli i origjinalit: “Do të flasim prapë!”
ObserverKult
——————
Lexo edhe:
