Dalin kryezezë, kryeverdhë, nga vullnet i vrimave Turren terr në sy, myshqeve, mendimeve, muranave Trup e tërthori u bien trupave të palëndshëm Sa marrin trok lëngatave, sa kalirojnë ligësive Lakmojnë krymbas, zbirojnë, gropojnë, krymben Në kënaqesi të zeza, gëzohen zi, cimbojnë me të zezë Marshim i jargët i tyre zvarret tryezave, shikimeve Bien në dy gjunjë, luten të marrë mot i lemashekët Hipin shoq me shoq dhe shpallin kremten e krymbave Shih si levrijnë, si i shtyn me gisht të madh koha Shenjti i Shënkoll, po tallemi apo na mori krymbëria?!
