Populli im bukën e mëngjesit nën sqetull
Një cigare tymzezë, sy rrathënxirë nga pagjumësia
Ku po shkon këtë fundshekull?
Hapat e tu simfoni e nëntë Betoviane,
Mëngjesi dilemë hamletiane,
Mesdita plakurtë, fëmijë rebel,
Në ç’ëndërr hyn vallë natën,
Nga ç’ëndërr në mëngjes vallë del?
Ti, i pasigurti si një syth marsi,
Ti, i sigurti si deti,
Më i urtë se Buda,
Më martir se Krishti,
Më profet se Muhamedi.
Lermë të t’i puth sytë sërish
Sërish
Sytë, ah sytë fole dhembjesh
Arenë tragjikomedish.
Të putha, dhe putha gjithë pëllumbat
Të qafova, dhe qafova gjithë detet.
Ku po shkon, i bukuri im, këtë fundshekull?
Kudo shkofsh më merr me vete.
Më merr ashtu thjesht pa karrige,
pa veturë.
Kjo është letërankesa ime e parë dhe e fundit.
Firma: Bardhyl Londo
Nëntor 1990. E mërkurë
ObserverKult
Lexo edhe:
