Poezi nga Bertolt Brecht
Dua të shkoj me atë që dua.
S’dua ta di sa më kushton.
S’dua të pyes bëj a s’bëj mirë.
As s’dua ta di më do a jo.
Dua të shkoj me atë që dua.
Përktheu: Petraq Kolevica
ObserverKult
Lexo edhe:
BERTOLT BRECHT: UNË NUK TË KAM DASHUR KURRË MË SHUMË…
Unë nuk të kam dashur kurrë më shumë, ma soeur
Se kur u ndava prej teje atë buzëmbrëmje.
Pylli më kapërdiu mua, pylli blu, ma soeur
Pylli blu dhe sipër tij yjet në anën e perëndimit.
Unë nuk qesha, aspak nuk qesha, ma soeur
Teksa drejt fatit të errët ecja lojazi –
Teksa fytyrat prapa meje tashmë
Ngadalë u venitën në muzgun e pyllit blu.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
BERTOLT BRECHT: NJERËZIT E MËDHENJ
Poezi nga Bertolt Brecht
Çfarë nuk thonë njerëzit e mëdhenj
Gjëra të pakuptimta, marrëzi plot
Dhe njerëzit tjerë i marrin për budallenj
Që kohën e bjerrin e s’u përgjigjen dot
Njerëzit e mëdhenj, barkut i hedhin
Dhe s’i lënë atij zbrazët asnjë vrimë
Edhe të tjerët, ç’të mbetet mbledhin
Dhe shtrojnë edhe ata një tavolinë
E dini ç’bëri Aleksandri i madh…
Donte Babilonin, si të veten lojë
Të tjerëve u thoshte:-mos pritni në radhë
Se për të fare nuk keni nevojë
Ja, edhe Koperniku nuk flinte fare
Nga dielli s’i hiqte kurrë dylbitë
Ngryste e gdhinte netët në dritare
Së besuari se qiellit ia dinte fshehtësitë
Edhe B.Brecht-i madh, gjërat e thjeshta s’i merrte vesh
Ndaj përbirohej të vështirave, barit si mister, ta zëmë
Pastaj, për Napoleonin fliste dhe e bënte shpesh
Se edhe ai si njeri hante, për gjëmë
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
