Poezi nga Besnik Mustafaj
Ëndërrimtarët e dashurisë së marrë vdiqën të gjithë,
U thanë një nga një, syhapur, në këmbë
Siç thahen pishat në brezat tokësorë që përpin shkretëtira.
U thanë një nga një, syhapur, në këmbë
Duke pritur të dalin nga mbledhjet e Parisë
Helenat,
Dylqinjat.
Duke kërkuar si të verbër Beatriçet e humbura
Nëpër kantieret e të djelave leniniste.
Ëndërrimtarët e dashurisë së marrë vdiqën të gjithë,
U thanë një nga një, syhapur, në këmbë,
U shndërruan në bashkëshortë të lumtur,
kryefamiljarë shembullorë.
Kohën e lirë
Dhe kohën e gjumit
Të vrarë dikur barbarisht aventurash
E kalojnë plot kënaqësi, si në mëngjeset e ngrirë
dimërorë, si në pasditet përvëluese të gushtit,
Nëpër radha para dyqaneve ushqimorë.
Dhe në orët e pakta që u mbetën nga nata
Shtrihen symbyllur dhe fërkohen për t’u ngrohur disi
Pas trupave të ngjallmë, mishvarur
Të Heroinave të Punës Socialiste.
Kush tha se vdiqën ëndërrimtarët e dashurisë së marrë?…
1990
ObserverKult
Lexo edhe:
AKADEMIA E SHKENCAVE: ISMAIL KADARE ËSHTË KANDIDATURA E VETME E SHQIPËRISË PËR ÇMIMIN NOBEL
