Poezi nga Bislim Ahmetaj
Kur bëjmë dashuri
Është pikë.
Kur grindemi
I ngjet pikëçuditëses!
Kur bisedojmë qetë-qetë
Më ngjan si presje.
Kur gjendemi
Larg njëri-tjetrit
Më projektohet si pikëpyetje?
Në “thojza” shndërrohet
Kur mua më mbyt harrimi.
Si nj’apostrof i tretur
Kur na zë trishtimi
Kur më zotëron më futë në (kllapa)
Pikëpresje është; kur nxiton
Dy pika: Kur me shpirt më dashuron.
Ndërsa si tri pika kur jeta rrjedh e vazhdon…
ObserverKult
Lexo edhe:
BISLIM AHMETAJ: JORGOJA I TROPOJËS
Mehmet M erdhi në jetë pak para se të lindte shekulli i XX-të. Varfëria dhe skamja në shtëpinë e tyre kishte qënë mallkim brezash. Shumë pak tokë dhe për pasojë edhe ma pak bagëti të imta.
E vetmja pasuri e tyre ishin katër- pesë rranjë mana të mbjellur çrregullt në atë copë oborr. Askush se dinte se kush i kish mbjellë ata mana veçse përiudha maj-qershor kur piqeshin manat ishte festë në atë familje me shumë fëmijë… ishte koha që ua shuante urinë. Ndërsa Mehmeti rritej ekonomia e familjes veç keqësohej, ai vet po shkonte në të kundërt të rrjedhës së familjes së tij përveç që lëshonte shtat bahej përditë dhe më i pashëm dhe më i mençur. Mësoi se lufta po nuk ta mori jetën të banë të pasur. Vendosi që aty ku do të kishte luftë do të ishte edhe Mehmet M. Luftoj krah për krah austriakëve, turqve, ju bashkua forcave të Isë Boletinit që shkuan drejt Vlorës për ta shpallë Pavarësinë e Shqipërisë. U rrjeshtue në ushtrinë e qeverisë së Vlorës, por kur pa që nuk po i paguanin dezertoi.
Tekstin e plotë e gjeni KËTU
