Poezi nga Emin Z. Emini
një mafes reje mbështjellur
rreth kokës së edirnesë
arkitekt sinani sheh një dritë të tejqielltë
i dashuruar me hënën
bëri katër minaretë e xhamisë selimie
si katër anije kozmike
në të katër anët e botës
t’i kërkonte sytë e perëndeshēs
që deri në mëkat i adhuronte
asgjë tjetër
sall universin e saj ta pushtonte
ObserverKult
Lexo edhe:
EMIN Z. EMINI: LETËR GRUAS NGA FRONTI I LUFTËS
e dashur grua
mushkëritë e qiellit të atdheut
i ka kapur kolla e keqe nga bombardimet e avionëve
retë murrashe gjak e zjarr kullojnë
mbi kokrrat e kallinjve kokëpërkulur
sot
e vetmja ëndërr që ushtarët në front
kanë të drejtë ta shohin
është kama e çelikut
duart e qefinta që ia shkurton murtajës
paj edhe ndonjëri syresh
guxon tinëz të ëndërrojë të dashurën
gërshetat duke shpleksur
po ti
mos kij drojë nga era e barotit dhe shkrumbi i ajrit që ta zë grykën
malli kur fëmijët t’i merr
rrudhat e ballit si dikur kur do të m’i numërosh
eja në istikame
veshur me petalet e luleve të malit
të gjithë luftëtarët do të dashurohen në ty
ti do të ndihesh edhe më e bukur
edhe më e dashur
paj punë e madhe
në qofsha unë i gallë
të jap fjalën të gjithë do t’i vras
kur të vish
ndodh të jem me fytyrë kthyer kah dielli
shtrirë te këmbët e bjeshkës
duke luajtur me rrezet
nën hijen e një gështenje të egër
nëse nuk e gjen kund pemën kurorëmadhe
që çelur ka pak mbi varrin tim
hesht
hesht dhe lumturohu me lojën e fëmijëve
topi i llastikut që ua pata blerë në bregdet
kur butë e lehtas rastësisht të qëllon në gjoks
dije
ai jam unë
topi që e mbusha me frymën time
ditën që u nisa në luftë
