Ata që nuk mundohen, po veç dashurojnë,
si hije të heshtura priten me dritën,
jeta e vdekja zgjuar të njëjtës orë.
Drejt qiellit nisen, frikë nuk kanë.
Një orë do të thuash:
“Atë trup unë e ndërtova me zjarr e ujë,
vdekur e ngjallur aq herë brenda tij.”
Dhe universi që shket ngadalë do të dëgjojë.
Një orë do të thuash:
“Ah në atë trup jam mërguar si Zoti
mijëra vjet më parë.
Ah në atë gojë kam pirë me shpirt
qindra vjet më parë.”
Prej kurmit tënd bisha e preja
drejt meje do të vrapojnë
e trupi im kupa jote do të bëhet.
Dhe universi që shket ngadalë do të na dëgjojë.
Ata që dashurojnë e në shpirt u rrjedh,
koha e re – lëng i ri,
zgjohen në ëndërr si unë, si ti.
Një orë do të çelim sytë:
“Ah në atë trup shpirti im nuk pati frikë”,
do të themi, sërish.
ObserverKult
Lexo edhe:
