Shi i mallkimit bie
E dashur, kaherë jemi harruar
Si në tregimet e përrallave e të baladave
Askush s’të mban mend
As hapat e tu
As vrapimin nëpër shkallët e jetës
Ti s’je Ajo që ishe dje
As jam Ai me të gjitha flokët e thinjura
Në idhnimin e parë e ke djegë fatin
Në atë dru pishe
E tash vizaton fytyrën më të ëmbël të kujtimeve
Në dritë të hënës
Në kohë të pakohë vret mendjen
Ec ngadalë me hapa të rëndë plumbi
Sikur bota të jetë përmbysur
Dhe të ketë humbur kuptimin.
Lexo edhe:
ObserverKult
