Jim Morrison: Lamtumirë… të kam dashur

frikë nga vdekja në aeroplan
E ishte natë çfarë Nata
duhet të jetë
Vashëza, shishja dhe ëndrra e bekuar

Me vështirësi e kam mbjellë
Farën time në zemër
të kombit.
E kam injektuar bërthamën në damarin e gjakut shpirtëror.

Tash po e përqafoj poezinë
e biznesit dhe po bëhem – për
njëfarë kohe – “Princ i Industrisë”

Udhëheqës i lindur, poet,
Shaman, me
shpirt klouni.

Çfarë kërkoj
në këtë Arenë
për ndeshje me Dema
Të gjitha personalitetet publike
bëjnë gara për t’u bërë Lider

Vëzhguesit rreth Varrit
vështruesit e trazirave

Frika nga Sytë
Vrasjet

Të dehurit është maskim i mirë.
Po pij që të
mund të flas me zuzarë.

Lemeri nga biznesi

Ndjenjën e Fajësisë
për Paratë
a e meritoj?

Takim
Më duhet t’i heqi qafe Menaxherët dhe agjentët

Pas katër vitesh. Më ka mbetur vetëdija e
ngjashme si tokmak çeliku

Pendohem për netët e humbura
dhe vitet e kaluara bosh
Mbi të gjitha këto jam pëshurrur
Oj muzikë amerikane

Fund me lamtumirë të dashur
dhe plane për ardhmëri

As aktor
Shkrimtar-krijues filmi

Cila nga qelizat e mia
do të mbahet mend

Lamtumirë Amerikë
të kam dashur

Paratë nga shtëpia
me fat
rri larg telasheve.

*Titulli i origjinalit: “Ditët në rrugë”

Përktheu: Fadil Bajraj


Lexo edhe:

JIM MORRISON: JA PËR ÇKA NJERËZIT NDJEJNË NEVOJË

Poezi nga Jim Morrison

Njerëzit ndjejnë nevojë për lidhës:
Shkrimtarë, heronjë, yje
Udhëheqës
Që t’ua tregojnë fytyrën e jetës
Një barkë rëre për një fëmijë
Që të përballojë diellin.
Ushtarë plastikë në miniaturë
Garazhë raketash.
Kështjella.

Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:

ObserverKult