Poezi nga Anna Ahmatova
Kaq shumë gurë hodhën përmbi mua
Sa sot asnjë prej tyre s’më frigon
Me ta një kullë e hijshme u ndërtua
M’e lartë se çdo kullë ajo qëndron.
Ndërtuesit e saj falënderoj
Paçka se e ndërtuan me nxitim.
Prej saj më shpejt agimin e shijoj
Dhe diellin shikoj me gjatë në perëndim.
Dhe në dritaren time ditë për ditë
Fryn erë deti më flladit.
Në dorën time vjen pëllumbi ha
Pa në mos mund të shkruaj më diçka
Një ditë, e perëndishme, krahëlehtë,
Do vijë muza për ta shkruar vetë.
Përktheu: Petraq Kolevica
ObserverKult
Lexo edhe:
ANA AHMATOVA: PREMTO QË NË ËNDËRR TË VISH…
Ndarjen tonë të ftohtë e të nxirë,
Si dhe ty, do ta mbart unë rish.
Përse qan? Nëma dorën më mirë
Dhe premto që në ëndërr të vish.
Jam me ty si një gjëmë me një gjëmë…
Më për ne s’ka në botë takim.
Vetëm n’orë mesnate ti bëmë
Përmes yjeve një ngjatjetim.
Përktheu Aurel Plasari
ObserverKult
Lexo edhe:
ANA AHMATOVA: KËNGA E TAKIMIT TË FUNDIT
Lexo edhe:
RRËFEHET BASHKËSHORTJA E PETRAQ KOLEVICËS: SI MË KËRCËNUAN SIGURIMSAT NË ZYRË! DO TË DEGDISIM…
Konstruktorja e ndërtimit të shumë objekteve industriale dhe shoqërore në gjithë Shqipërinë rrëfehet për kapitullin profesional në jetën e saj. Pesha e përgjegjësive, mandej martesa me arkitektin e mirënjohur, Petraq Kolevica, do e lëkundte jo pak jetën e saj familjare.
Akuzat direkte politike ndaj të shoqit dhe si ai i shpëtoi burgimit. Survejimet e shpeshta të Sigurimit të Shtetit në zyrën e saj të punës apo tentativat e akuzave për sabotim në spitalin e Përmetit janë vetëm një pjesë e eksperiencës jetësore të gjermanoshqiptares, Edith Logoreci Kolevica.
TEKSTIN E PLOTË MUND TA GJENI KËTU
