Gjithë natën reja e praruar
Shkëmbit plak iu përkëdhel në gji,
Dhe u nis për udhë më t’aguar,
Duke lojtur nëpër kaltërsi.
Veçse mbeti gjurmë e lagështirës
Rrudhave të shkëmbit. Vetmitar
Ai rri menduar, zemërvrarë,
Edhe mbytas qan mes shkretëtirës.
Përktheu: Jorgo Bllaci
*Titulli i origjinalit: “Shkëmbi”
