Natasha Duriçi: M’puthe e hajt…

M’puthe n’shpirt
e prej buzës n’buzë ra fara t’trandafilit
U jeshil e çili n’shpuzore fryme
flakërima e dielltë i t’kurri retë.

M’puthe…butë si petal
krejt amël
si toka kur avullon dehje dielli
e lëshon përdhe akujt e djeshëm

M’puthe…ashtu tuj u dridhë
e krejt kodrat ranë përdhe rrafsh
fushë u banë e kufi vunë pafundësinë
mes agut t’dritës
e perëndimit para muzgut
pa natë mbetën yjet

M’puthe…si me m’lindë s ‘dyti
prej dashurisë lindke sa herë t’dush
i kuq krejt u ba langu i syve
u këputën drynat portave t’zemrës

M’puthe…e hajt
pranverë paska çilë gjithkah !

ObserverKult

—————————————–

Lexo edhe:

NATASHA DURIÇI: SI PO NDIHESH TI IDHNAK, TASH PA MU?

Hej, si po ndihesh, ti idhnak tash pa mu,
me m’hupë tuj m’pasë, asht ma mirë –
se tuj m’pasë e t’hupun!

Kryt’ e fortë n’dashni
ta ban copash ç’ka me durim e bane.
Çdo kështjellë edhe n’gur ngritun
mënia ta han themelesh,
ta ban dhe e pluhun e ta rrëzon nër kamë.

Hej.. shttt mos fol ma, shuj..
je metun vetë,
nuk asht ka t’nin ma kurrkush…
Vetmia asht e randë
ani nëse je i ri…
Ani, nëse je plak..
nji dru nuk e dhez n’flakë, asnji oxhak.

Unë…paj, njaty rrotull teje sillem,
akolla n’bedena t ‘kshtjellës tane
tuj hangër vedin, si kali n’lamë,
tym t ‘bardhë po pres mos del k’saj ane…

Poezinë e plotë e gjeni KËTU