Nanë thërras
Kur qajë e eshtrat kërcasin dhimbjeve
Kur ecë udhëve të panjohura e një therrë
Më hyn në këmbë
Nana është larg por ndjen thirrjen time
S’vonon e lëshon dhe ajo një gjëmë
Nanë thërras
Kur brenga sython e çelet stinëve të mia
Kur këputën shpresat e shi rigon qiellnajës
Syve të mi
Nana del pragut e dorën luhatë meje
M’i fshinë sytë së largu e mbjellë dashuri
Nanë thërras
Kur shpirtit përhapet aromë lumturie
Kur qenia valë-valë ngrihet qiellit të dashurisë
Nana është aty me sytë e ngjyer Diellit
Sall atëherë pushon shtrojeve të qetësisë
