Poezi nga Pjerin Ndreka
Thirra emnin tand, era ma ktheu jeh n’sy,
testament i shkruem n’diell.
Sytë e mi kanë nevojë për dritë.
Shpirti yt kcen me erën.
Dashnia hyjnore kalon n’mija udhkryqe,
e jona ndezet n’dy palë sy.
Ti erdhe për festën tande, dashni,
veshë me vetima e bumullima,
veshë me stuhi e dallgë të forta.
Unë të due deri n’zemër t’stuhisë.
Unë të due deri n’vetimën e synit
e n’bumullimën e shpirtit.
Unë të due deri n’fund t’boshllekut.
Veç ti ma mbush atë n’gjoks.
ObserverKult
Lexo edhe:
PJERIN NDREKA: SHKRUEJ MOS ME HARRUE…
Në rubrikën Personale, mysafir yni është shkrimtari Pjerin Ndreka:
Si ndodhi takimi i parë me letërsinë?
-Në 8 vjeçare kam pasë dy mësues të jashtëzakonshëm letërsie, zotnijtë Enver Draçini dhe Rudolf Kakarriqi. Në klasën e pestë filluen t’u pëlqejnë hartimet e mia dhe më jepnin gjithmonë notën 10. Mësues Enveri i propozoi mësues Rudolfit të më aktivizonte në grupin artistik të shkollës si recitues dhe konferencier.
Mësues Rudi më dha nji libër Lexim Letrar të klasave ma të nalta e më tha të mësoja përmendësh poezinë e Pashko Vasës “O moj Shqypni”. Nuk ia mbaj në mend titullin taman, por më pëlqeu aq shumë sa fillova të lexoj edhe poezitë tjera që ishin në at libër. Qysh at’herë u bana frekuentues i apasionuem i bibliotekës së shkollës por edhe i bibliotekës së Shtëpisë së Kulturës, ku për fat punuen njeni mbas tjetrit shkrimtarët Sandër Gera dhe ma vonë Federik Rreshpja.
Kur ratë në grackën e saj?
-Ndoshta pikrisht at’herë kur u njofta me dy shkrimtarët e masipërm.
Kur nisët të ndiheshit shkrimtar?
-Ndoshta në vetvedi kur botova poezinë e parë në gazetën Besa të Shoqatës atdhetare Kosova në Shkodër në vjetin 1992. Kjo gazetë drejtohej prej mikut tem, gazetarit e shkrimtarit Nikolla Spathari…
TEKSTIN E PLOTË MUND TA GJENI KËTU
