Poezi nga Sabit Rrustemi
E pres a nuk e kam ftuar
rrugën deri tek unë
me dashuri e ka të shtruar
Nuk më ka ftuar a më pret
dashuria akoma e etur mbet
Qenieve tona të palëvizshme
vetëm heshtja troket
e …nuk pëlcet
Gjëma e heshtjes përbrenda godet
Ec e dije tash
në cilën pjesë të globit u fshehe Ti
apo vetja ime ku u tret
Gjëmën që e ndollëm askush s’e vret.
( 15 prill 2022 – 15 prill 2024 )
ObserverKult
Lexo edhe:
SABIT RRUSTEMI: KËTË ZEMËR VETËM MOS E LË
Poezi nga Sabit Rrustemi
andej dritares je
shtegut të ngrirë prej bore
nën flokët e blerta të pishave
e brenda s’hyn
a unë që nga mesnata e vjeme
e parvjeme pres
mosardhjen
filli i kujtesës
ndizet dejve e s’shuhet
deri në pikën e fundit të gjakut
të frymës
asaj fryme që ende s’u tha e tëra
buzët
që moti e kanë harruar shijen e puthjes
asaj lëkure ngjyrëzjarri
që t’sosë si acari
i kësaj stine që ma solle pas vjeshtës
mes kockash diku
lëpihet gjuha
e nuk nxjerr zë
mësa ti
lëvizi së paku gishtat
ato maje të buta
të buta e dridhshme
poreve që thithin dritë
ajër
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
