Poezi nga Rumi
Dridhemi kur mendojmë se nga çasti në çast do të tretemi
në mosgjallim, por mosgjallimi
trembet shumë më tepër se mos atij mund t’i jepet trajtë
njerëzore!
Dashuria për Zotin e Lum është vetëm kënaqësi.
Mrekulli të tjera
bëhen të hidhura. Çfarë e lëndon shpirtin?
Të jetosh pa ia shijuar ujit thelbin e vet.
Njerëzit e mbajnë mendjen te vdekja dhe kjo botë lëndore.
Ata kanë dyshime për ujin e shpirtit.
Këto dyshime mund të zvogëlohen! Për të zgjuar nga gjumi
kthjelltësinë tënde,
përdore natën. Errësira dhe uji i gjallë
Janë dashnorja dhe dashnori. Lërini të rrinë bashkë zgjuar.
Kur tregtarët hanë derisa ngopen
dhe pastaj flenë si të vdekur,
ne, vjedhësit e natës, shkojmë në punë.
Përktheu: Ukë Buçpapaj
ObserverKult
Lexo edhe:
XHELALUDIN RUMI: KURRË NUK E BRAKTISËM NJËRI-TJETRIN…
Ti më verbon, e unë largohem duke u bërë copë e çikë nga
zemërimi
për t’u hapur jashtë në brendësi të ajrit, shkëlqim
i rrumbullakët, pikë qiriri
krejt arsye, krejt dashuri.
Kjo hare trullosëse, bëma jote,
kjo dhimbje koke pas të pirës, gjembi yt i ëmbël.
Kthehesh për të më parë, kthehem edhe unë.
Këtë nuk po e them saktë.
Jam një i krisur i burgosur, që zë gra shpirti.
Jam Solomoni.
Çfarë shkon, kthehet. Kthehu.
Kurrë nuk e braktisëm njëri-tjetrin.
Mosbesimtari e fsheh mosbesimin,
por unë do ta tregoj sekretin.
Rri sa më gjatë zgjuar, zgjohem natën
Duke u vërtitur dhe duke rënë në dashuri me Shemsin.
Përktheu: Ukë Buçpapaj
*Titulli i origjinalit: “Nuk po e them këtë drejt”
ObserverKult
