dy kuaj të bardhë porsi drita ling më shkojnë përmbi ujët e blertë mbi syprinën e magjishme ç’e tërheqin koçinë ngjyrë vjollce zanën e malit nuse ta marrin krushku i parë i biri i diellit pas i shkojnë zogjtë e kaltër ç’më kërcëllon uji mbi burime xixa nxjerrin potkonjtë e kuajve rrotat e qerres shkëlqejnë prej arit mbi gurrënajën e shën naumit ecin kuajt me qëndrim të fismë vrundujve të kuq drejt kah ëndrra ecin ecin e s’arrijnë dot se del hija e drurit të zi i gëlltit kuajt e bardhë mbetet prapa zbrazëti e verdhë ç’e kap flaka çunin e pikëlluar çunin yll që e pret nusen duke shikuar prej resë së kuqe gjithë çka ndodh përmbi ujë mbi burimet e shën naumit këtë lojë të dhembshme dritash këtë lojë të hidhur hijesh enjt o enjt i madhi enjt kush do të ma sjellë tash mua nusen që ka mbetur e magjepsur poshtë te frombi ndër korale
