Vitet shkojnë e vijnë,
e brezat këmbehen mbi dhè,
por dashuria nuk zbehet,
ajo ngelet në zemër e re!
T’ju shihja edhe një herë,
të bija në gjunjë para jush,
e duke vdekur t’ju thoja:
“Ju dashuroj zonjushë!”
Përktheu: Juliana Vogli
ObserverKult
Lexo edhe:
HAJNRIH HAJNE: PËRSE SYTË M’I MBULON ME DORË?
Poezi nga Hajnrih Hajne
Me duar ia mbuloj unë sytë
Ata dy sy si yje,
Tani ajo s’më lë rehat
Kërkon nga unë arsye.
Që nga mëngjesi deri vonë
Më pyet për çdo orë
Përse kur buzët ti m’i puth
Sytë m’i mbulon me dorë?
Por unë arsye nuk i jap
Përse sytë ia mbuloj
Kur buzën unë asaj ia puth
Pres dhe vetë ta zbuloj.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
HAJNRIH HAJNE: NUK MË URREU KURRË DHE KURRË S’MË DASHUROI
Poezi nga Hajnrih Hajne
Ata më patën munduar
Dhe zemëruar sa s’ka,
Disa me dashurinë e tyre,
Me urrejtjen e tyre, disa.
Dhe bukën më patën helmuar,
Më dhanë vrer të pi, ata,
Disa me dashurine e tyre,
Me urrejtjen e tyre, disa.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
HAJNRIH HAJNE: ISHIN TË DY KAQ SHUMË TË DASHURUAR…
Ishin të dy kaq shumë të dashuruar,
vidhte ai, ajo i bëntë roje nëpër natë,
shpikte ai zullume e ajo e lumturuar,
e shtrirë në këmb’t e tij, bënte gallatë,
vetëm gallatë.
Kalonin ditët këndshëm e gëzuar,
në krahë ai e mbante ditë e natë.
Dhe byzylykët kur i vunë në duar,
ajo përballë frengjisë, bëntë gallatë,
vetëm gallatë.
I çon mesazh: të lutem më tako,
për herë të fundit që ta përshëndeste.
Dhe kur i prunë letrën e tij ajo,
sa ngriti kokën, zot, filloi të qeshte
vetëm qeshte.
Në agim rreth orës gjashtë në gijotinë,
kokën i prenë tek ditë e re po gdhinte.
Ajo në orën tetë në një kantinë,
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
