Dashuria ime është e veshur me dritë
Midis pemëve të mollëve
Aty ku erërat e lumtura dëshirojnë më shumë
Të vrapojnë së bashku.
Ku erërat e lumtura zgjaten pak
Për të ledhatuar gjethet e reja,
Dashuria ime shkon ngadalë, e përkulur
Ndaj hijes së saj në bar;
Atje, ku qielli është një kupë blu
Përmbyset në tokën e qeshur,
Dashuria ime shkon e ndritshme, duke mbajtur
Me hire mantelin.
Përktheu: Skënder Buçpapaj
ObserverKult
Lexo edhe:
JAMES JOYCE: DASHURIA IME ËSHTË NJË PETK I NDRITSHËM
Dashuria ime është një petk i ndritshëm
midis pemëve të mollës,
ku erërat e hareshme fryjnë me shumë dëshirë
për të më bërë shoqëri.
Atje, ku erërat e gëzueshme qëndrojnë për të mikluar
gjethet e reja teksa kalojnë,
dashuria ime bartet ngadalë, duke u përkulur mbi
hijen e saj në bar.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
JAMES JOYCE: SIKUR SYTË E MI TË KISHIN MËSUAR TË QANIN…
Kjo zemër që fluturon pranë zemrës sime
Shpresa ime dhe e gjithë pasuria ime është,
Të pakënaqur kur ndahemi
Dhe e lumtur mes puthjes dhe puthjes;
Shpresa ime dhe të gjitha pasuritë e mia – po!
Dhe gjithë lumturinë time.
Për atje, si në disa folemyshkëllore
Wrens do të mbajnë thesare të ndryshme,
I vura ato thesare që zotëroja
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
