Un’ ju kam dashtë: dashnia ka gjasë
Në shpirtin tem jo ende nuk asht shqimë:
Por mâ ajo le t’mos iu gërgasë;
Me iu ngrysë nuk due asnji grimë;
Un ju kam dashtë, pa bzâ, pa uzdajë,
Herë djegur e herë me drojë:
Un’ ju kam dashtë çiltas, i pafaj,
Sa bane Zot, nji tjetër kaq t’ju dojë.
Nga origjinali e solli në gengnisht Agron Tufa
ObserverKult
—————————————————————–
Lexo edhe:
A.S. PUSHKINI: NJË LULËZ MES LIBRIT GJETA…
Një lulëz mes një libri gjeta,
Të tharë edhe pa kundërmim;
Dhe për një çast i shtangur mbeta
E humba thellë n’ëndërrim.
Kur lulëzoi? Ç’pranverë thua?
Kush e këputi edhe ku?
Një dorë e njohur a e huaj?
Dhe pse e vuri vallë këtu?
A për kujtim të një takimi?
Apo për ndarjen plot trishtim?
A për një endje pikëllimi
Në heshtje fushash pa mbarim?
Ai, ajo, jetojnë vallë?
Ku thua janë, ku bredhin ku?
Apo mos ndoshta janë tharë,
Si dhe kjo lulezë këtu?
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
JAM KËTU INEZILDA, POEZI NGA PUSHKINI
Aleksandër Pushkin: Inezilda
Jam këtu Inezilda
Pranë dritares ku fle ti
E mbuluar është Sevilia
Në mjegull e qiej gri!
Mbështjellë në pelerinë
S’pyes vdekje as perëndi
Me shpatë e mandolinë
Poshtë dritares ku fle ti.
Ti fle, kitara qan
Të zgjon me serenatë
Për plakun këtu pran’
Ç’më duhet mua shpatë?
Konop mëndafshi kam hedhur
Tek parmaku yt i vjetër
Pse s’flet por rri e heshtur
Mos pret një bandill tjetër?
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
Kush deshti një herë, s’digjet më sërish…poezi nga Pushkini
Ti mos më pyet, pse kaq i menduar
në mes dëfrimesh unë rri gjithnjë,
përse vështroj përqark i dëshpëruar,
përse s’më josh as ëndr’ e jetës më:
Ti mos më pyet, pse porsi i huaj,
qëndroj, kur dashuria po më grish
edhe të dashur më asnjë s’quaj,-
kush deshti një herë, s’digjet më sërish.
Poezinë e plotë mund ta lexoni KËTU:
ObserverKult
