Poezia “Drejt pushkatimit” e Donika Dabishevci është një përshkrim i thellë dhe i forcuar i momentit të fundit të burrave para ekzekutimit. Autorja përdor imazhe të fuqishme për të përshkruar këtë moment, duke përdorur metafora dhe simbole të fuqishme për të theksuar përballjen e njeriut me fatin e tij të paparashikueshëm e tragjik në luftën e fundit 1998/99.
Në këtë poezi, burrat rreshtohen përpara vdekjes me qetësi dhe guxim, ndonëse ndjejnë ankth dhe frikë. Ky përshkrim i ngjarjes së përgatitjes për ekzekutim nënvizon rezistencën dhe dinjitetin e tyre, edhe në kohët më të vështira.
Përpos kësaj, autorja përdor imazhe të thella për të përshkruar këtë moment të rëndësishëm, duke përdorur figura të tilla si “togë surratvampirësh” dhe “pushkë n’shejë” për të përshkruar atmosferën e tmerrshme dhe të pazakontë të momentit të ekzekutimit.
Në përgjithësi, poezia përshkruan një moment të rëndësishëm dhe të vështirë në mënyrë të emocionueshme dhe të thellë, duke ofruar një reflektim të thellë mbi jetën, vdekjen, dhe dinjitetin njerëzor.
Të lumtë Donika Dabishevci!
Ju ftojmë ta lexoni poezinë:
𝐃𝐑𝐄𝐉𝐓 𝐏𝐔𝐒𝐇𝐊𝐀𝐓𝐈𝐌𝐈𝐓
Burrat rreshtohen para vorreve t’çeluna
me duer t’tyne. Me thonj. Përngeshëm-
edhe pse kondakët e pushkëve mbi krye
fshikullonin për shpejtësi. S’ishin për ngut, deka
kishte vakt, bante edhe me pritë pak. Se mos kish
ndonji punë tjetër!
Ishin përhumbë andrrash e fantazish burrat,
tuj nxjerr kande t’drejta mjeshtërisht,
tuj lëmue deri n’vizllimë gropat me llum,
si tuj garue mes vete për ujdisjen ma t’hijshme
t’vorrit. Për vorrin ma t’bukur.
Shqelmat nuk ndaleshin.
Ngadalësimi i hapjes së vorrit –
e vetmja rezistencë prej burrash!
Çfarë privilegji hyjnor
me ja sheshue vetes shtratin e fundit!
Kundruell i pret nji togë surratvampirësh
e xhelatësh jargavisun n’gjak.
Me pushkë n’shejë. N’lule t’ballit.
Gati për nji sallatë trurësh fluturue n’erë.
Mos asht kjo pamja e fundit
e dëshirueme prej kësaj bote?
N’atë dert,
thojnë, po u nemitshe.
Po t’u merrke goja,
po t’u nalke fryma.
Por, s’po u trembshe,
s’po u lemerisshe…
Po t’jepke zoti gajret!
A tuten t’dekunit prej dekës?
Diçka moti e ditun,
e pritun!
Që n’ADN.
Role t’parashkrueme,
fat i urdhërrëfyem,
fund i paracaktuem
për ata shpirtna t’burgosun andrrash
n’jetnat e tyne prej tokësorësh t’zakonshëm.
Nji e shtanë pa ja huqë n’shej për secilin,
e secili pa i huqë hapat,
brof e n’guvë t’vorrit t’hapun me duer t’veta.
Çfarë koreografie!
Çfarë hedhje elegante drejt tokës s’bekueme.
Çfarë hopi me u kthye n’mitër t’dheut,
e me e ba gjumin e fundit n’ At-Dhè!
*𝘚𝘩𝘬ë𝘱𝘶𝘵𝘶𝘯 𝘱𝘳𝘦𝘫 𝘭𝘪𝘣𝘳𝘪𝘵 “𝘌 𝘨𝘫𝘪𝘵𝘩𝘬𝘰𝘩𝘴𝘩𝘮𝘫𝘢 𝘈𝘯𝘥ë𝘳𝘳”, Littera, 2024
ObserverKult
…………..
lexo edhe:
“E GJITHKOHSHMJA ANDËRR”, LIBËR QË U KUSHTOHET VIKTIMAVE TË LUFTËS NGA DONIKA DABISHEVCI
“E GJITHKOHSHMJA ANDËRR”, LIBËR QË U JEP ZË VIKTIMAVE TË LUFTËS
GËZIM ALIU: “E GJITHKOHSHMJA ANDËRR”, POEMË PËR NJERIUN NË LUFTË
AGRON GASHI: POETIKA E VDEKJES MIZORE TE “E GJITHKOHSHMJA ANDËRR”
AFRIM DEMIRI: “E GJITHKOHSHMJA ANDËRR”/ POETIKA E VRAME NGA LUFTA
BAJRAM MJEKU: “E GJITHKOHSHMJA ANDËRR” – MONUMENT INDIVIDUAL PËR DRAMËN KOLEKTIVE
TIMO MËRKURI: IKJA SI TRIUMF I JETËS NË POEZINË “TUJ IKË DEKËS” E DONIKA DABISHEVCIT
SHEFQETE GOSALCI: “E GJITHKOHSHMJA ANDËRR”, LIBËR I VEÇANTË I NJË POETEJE ELITARE
AGRON GËRGURI: “E GJITHKOHSHMJA ANDËRR”, LIBËR QË DUHET DRAMATIZUAR PËR T’I DHËNË VULË KUJTESËS!
